De Tosa-Inu
De Tosa heeft een interessante geschiedenis, al is die niet bijzonder lang. Het was halverwege de 19e eeuw, toen handelsbetrekkingen tussen de Oosterse en Westerse wereld werden verstevigd, dat Westerse honden naar het Oosten werden getransporteerd en vice-versa. Hondengevechten hebben een lange traditie in Japan, zoals in veel delen van de wereld rond die tijd, alhoewel de traditionele Japanse vechthonden rassen van het wolfstype waren, in tegenstelling tot het molossoïde (Mastiff-type) westerse type honden.
De Japanners zagen deze westerse honden en begonnen ze te kruisen met hun inheemse honden, om zo de door hen gewenste “ultieme hond” te kunnen creëren.
De producten uit deze gekruiste bloedlijnen werden geheel gedomineerd door het westerse type honden, zowel uiterlijk als innerlijk. De lijnen die het belangrijkst werden voor de ontwikkeling van de Tosa Inu.
Tosa waren de Mastiff lijn, Bull Terrier lijn, Deense Dog lijn en de Pointer lijn. Doordat voor de ontwikkeling van de Tosa in het verleden vele hondenrassen gebruikt zijn, verklaart dit (ook tegenwoordig nog) waarom sommige Tosa’s in type wel wat lijken op bv. een hoogbenige Dog, de kop van een St. Bernhard hebben etc. Soms is één van de gebruikte rassen duidelijk te herkennen in de “moderne” Tosa; dit is zeker niet gewenst. Overigens is de moderne Tosa een hond die in type uiteen kan lopen van zeer groot en zeer zwaar gebouwd tot middelgroot, stevig gebouwd en vrij elegant, al moet de noodzakelijke massa altijd aanwezig zijn.
Het streven is echter uiteraard het fokken van een uniform type hond, stevig gebouwd, groot, maar ten allen tijde atletisch. Teveel “verfijning” van de Tosa is zeker niet gewenst.
Met name in het gebied in en om de Kochi prefectuur van het Shikoku Eiland bloeiden de “originele” lijnen op en het kruisen van de honden vond voornamelijk daar plaats.
Alle prioriteiten voor het fokken lagen bij de functionele eigenschappen van deze “crossbred” honden en als een bepaalde lijn superieur was in de arena, werden de goede honden van deze lijn met elkaar gekruist, om zo de gewenste eigenschappen nog verder te kunnen ontwikkelen en verbeteren.
Na verloop van tijd was tenslotte een tamelijk raszuiver type hond ontstaan. Zelfs nu de Tosa behoorlijk uniform was in zijn verschijning, lag de nadruk bij het fokprogramma nog steeds exclusief op hun functionele gebruikswaarde, m.a.w. men was niet bepaald gefixeerd op het in stand houden van het type van de honden.
Dit wordt geïllustreerd door het feit dat enkele Japanse fokkers in de jaren ’60 drie Bordeaux Doggen uit Frankrijk importeerden om deze krachtige honden te kruisen met de Japanse Tosa’s. Dit bleef echter bij een kort experiment. Sindsdien zijn, voorzover bekend, geen kruisingen met andere rassen meer voorgekomen.
Gebruik van de Tosa in Japan…
In het land van oorsprong, Japan, worden ook tegenwoordig nog toernooien met Tosa’s georganiseerd. Deze “sport” wordt voornamelijk beoefend door welvarende Japanners, enkelen van hen zijn zelfs miljonair en houden op hun landgoed meerdere Tosa’s, die verzorgd en getraind worden door personeel, dat hiervoor speciaal aangenomen is. De toernooien verlopen volgens strenge reglementen, en de competitie lijkt eigenlijk wat meer op de strijd tussen de traditionele Japanse vechters, de Sumo-worstelaars.
Alleen reuen worden getraind voor deze evenementen, de teven worden gebruikt voor het fokken en ingezet als excellente waakhonden. De honden worden lange tijd voorbereid, en alleen reuen van meer dan een jaar oud mogen meedoen. Ze worden naar grootte en gewicht in verschillende klassen ingedeeld. Er zijn 3 verschillende klassen: lichtgewicht, middelgewicht en zwaargewicht. De honden worden in een ronde “arena” gebracht, die is afgezet met hekken. Op deze hekken zitten dan de eigenaren en/of trainers om de honden aan te moedigen en eventueel in te grijpen. Op de vloer ligt zand of een stug kleed. Het gaat erom dat de honden elkaar bij het nekvel pakken, en proberen elkaar tegen de grond te drukken. De hond die zijn tegenstander enige tijd op de grond gedrukt weet te houden, is de winnaar. Bij het ontstaan van grote verwondingen wordt het gevecht afgebroken. Als de hond naar zijn tegenstander blaft of zich meer dan drie stappen van de tegenstander verwijderd, wordt hij gediskwalificeerd. Tosa-toernooien zijn zeer gedisciplineerd en vinden plaats met veel ceremonieel vertoon. De competitie is in Japan immens populair, kampioenen worden door de Japanners hoog gewaardeerd, zij worden zelden of nooit verkocht aan het buitenland, daarin is men niet geïnteresseerd.
Alhoewel wij hondengevechten absoluut afkeuren, meenden wij er goed aan te doen het bovenstaande op te nemen, omdat dit laat zien waar de Tosa oorspronkelijk voor gefokt is, en dus een hond is met een zeer sterk karakter.
Ondanks de algemene veronderstelling dat de Akita de grootste van alle Japanse rassen is, gaat die eer naar de Tosa. Terwijl de doorsnee Tosa reu over het algemeen zo’n 55 tot 70 kg. weegt, is er ook een Japanse Grand Champion Tosa bekend van 100 kg. Dit mag beschouwd worden als een uitzondering. Teven wegen doorgaans tussen de 40 en 60 kg, maar bovenstaande gewichten zijn uiteraard gemiddelden. Als gezins/waakhond met zeer goede capaciteiten, is de Tosa (voor de baas die hem op waarde weet te schatten en in zijn waarde laat!) een prima keuze.
Karakter
De Tosa-inu is een mens-gerichte hond die liever vriend dan vijand is. De hond hecht zich bijzonder aan de eigen familie, zonder uitzondering tussen kinderen en volwassenen en zal goed omgaan met bezoekers, al is de hond, vooral in het begin, altijd eerst even wantrouwig tegen vreemden. De Tosa is een intelligente, alerte hond, die zeer goed op te voeden is. Natuurlijk verloochenen zij hun afkomst niet. De eigenaar van een Tosa behoeft zijn of haar hond het waken en verdedigen ook absoluut niet aan te leren, dit is een eigenschap die de hond vanaf ongeveer 6 a 7 maanden reeds tentoon gaat spreiden. De eigenaar dient dit beslist niet aan te moedigen!
Bekijk handige honden links:
