Hoe leert u uw puppie het bijten af?
“Mijn puppy is bijna veertien weken oud. Hij is heerlijk speels en grappig, maar hij bijt me constant en het lukt me maar niet om hem ermee te laten stoppen. Het lijkt wel of hij alleen nog maar heel wild met me wil spelen.
Ik zeg constant tegen ‘m dat hij er mee moet stoppen, ik knijp zijn bek dicht en roep: “niet bijten!” Ik heb zelfs mijn hand in zijn bek gepropt, want een hondentrainer zei tegen me dat het zou helpen. Maar niets helpt!
Volgens mij denkt hij zelfs dat ik gewoon een spelletje met hem speel: hoe harder ik mijn best doe hem te laten stoppen met bijten, hoe opgewondener hij wordt. Soms komt hij ineens op me af rennen en hij valt me gewoon aan!
Wat kan ik doen? Of is mijn hond gewoon gemeen van nature?
Nee, uw pup is niet gemeen, het is gewoon een normale, levenslustige, lieve, grappige, maar soms ook gekmakende pup.
Om uw pup zijn bijtgedrag af te leren helpt het als u weet waarom puppies zo veel en zo graag bijten. Bijten en happen is normaal gedrag voor een pup. Omdat honden geen handen hebben onderzoeken zij de wereld om hun heen met hun bek.
Voor de nieuwsgierige pup is alles in de grote, nieuwe wereld om hem heen even interessant en opwindend. Iedere dag leert hij de wereld om hem heen wat beter kennen. Als hij iets ziet dat nieuw voor hem is, kunt u hem bijna horen denken: “Hmm…wat is dit? (terwijl hij er op bijt)
Iets eetbaars misschien? Oh nee. (Nu gooit en sleept hij het nieuwe voorwerp wat om zich heen) Kan ik er mee spelen? Maakt het geluid?”
Spelen is normaal leergedrag voor puppies, vooral het “vechtend spelen,” ook wel “spelagressie” genaamd. Spelagressie met broertjes, zusjes en andere dieren helpt het dier bij het ontwikkelen van zijn reflexen, coördinatie en zijn fysieke mogelijkheden.
Het helpt de pup ook om zich in sociaal opzicht te ontwikkelen en het leert hem op een goede manier omgaan met de rest van de dieren om hem heen: zijn “roedel.” Maar spelen is ook gewoon heel erg leuk voor een puppy.
Als ze ons “aanvallen” of met ons willen “vechten” kan dat voor ons soms eng lijken, maar voor hen is het gewoon een spelletje. Het lijkt op een groep kinderen die aan het spelen zijn dat ze volwassen zijn.
Puppies hebben hun eigen manier om: “net alsof” spelletjes te doen.
De hond kan leren om de kracht van het bijten in te houden, dit noemen we “bijtremming.”
Bijtremming is erg belangrijk en elke pup moet deze vaardigheid goed aanleren. Hoe eerder hoe beter. In eerste instantie kent een pup zijn eigen kracht niet. Ook weet een pup niet hoe scherp zijn kleine tandjes zijn.
Puppies leren dit allemaal gaandeweg, door de reacties van hun moeder en hun broertjes en zusjes tijdens het spel. En vooral tijdens hun “vechtspelletjes”.
Ook wij kunnen onze pup bijtremming aanleren, maar de meeste van de methodes die hiervoor vaak aanbevolen worden helpen niet.
De methodes van de mamahond echter, zijn wel erg effectief, meestal veel effectiever dan de onze. Dit komt omdat zij tegen de pups praten in de taal die een pup begrijpt: hondentaal.
Een kleine pup heeft het veel te druk met het leren hoe een hond te zijn, om ook nog eens de taal en de manieren van de mens te begrijpen. Dat heeft tijd nodig. Tijd en volwassenheid.
Puppies reageren op een natuurlijke, instinctieve manier op “hondentaal.” Hier kunnen we gebruik van maken door het gedrag van de moederhond te kopiëren en dit in ons voordeel te gebruiken.
Het idee om de natuurlijke trainingsmethodes van de moederhond te gebruiken is niet nieuw. Respectabele trainers doen dit al jaren.
Om deze methodes te begrijpen kunnen we het beste een kijkje nemen bij een typische moederhond en haar kroost. Laten we Kendra en haar vier puppies als voorbeeld nemen.
Als Kendra door een van haar pups zo hard wordt gebeten dat het haar pijn doet, begint zij geschokt te janken. De pup is verrast door de reactie van zijn moeder en aarzelt nu in een moment van onzekerheid.
Vervolgens bijt hij zijn moeder opnieuw. Kendra jankt nu nog luider en draait rond boven haar pup. Hierbij laat zij haar tanden zien en ze gromt boos tegen hem. Nu draait ze zich om en rent weg, waarbij ze de pup compleet negeert en ze gaat ook niet in op zijn uitnodigingen om verder te spelen.
Een slimme pup zal deze boodschap al snel door hebben: “Als ik niet lief speel, wordt er helemaal niet meer met me gespeeld!”.
Als de puppy het nog steeds niet doorheeft en vol blijft houden, neemt Kendra pas echt maatregelen. Zij gromt nu boosaardig en laat haar tanden goed zien, ze grijpt de onwillige pup bij zijn nekvel en schudt hem eens even.
Als de pup het waagt om terug te grommen, schudt ze nog eens even. Ze laat haar pup niet los tot hij haar autoriteit erkent (in hondentaal), door zijn lichaam te ontspannen, zijn oren in zijn nek te leggen en zich even heel stil te houden, geeft de pup aan dat hij de boodschap begrepen heeft.
Kendra leert haar erg hardleerse pups manieren door ze met haar poot te slaan en door ze op de grond vast te pinnen, waarbij zij boos gromt en de puppies “knijpt” met haar tanden. De puppies schreeuwen nu, maar ze zijn niet echt gewond.
De moeder laat de pups pas opstaan als ze rustig stil blijven liggen. Na deze correctie schudt de hond zijn vacht weer op zijn plaats en gaat op zoek naar een speelkameraadje met een beter gevoel voor humor.
Wij mensen hoeven niet tegen onze puppies te grommen, of ze onze tanden te laten zien. Ook hoeven we ze niet te slaan. Maar we kunnen de technieken van Kendra wel aanpassen voor eigen gebruik.
De volgende keer dat uw pup u bijt schreeuwt u: “Auw!” met een schrille, doordringende stem. Overdrijf maar een beetje. Vervolgens weigert u om nog met de pup te spelen. U geeft de pup een paar minuten lang geen aandacht.
Als dit niet helpt corrigeert u hem opnieuw met luide, dreigende stem. Hierna negeert u de pup weer enkele minuten.
Bij puppies die van geen ophouden weten kunt u het volgende doen: draai de pup op zijn rug, geef een verbale berisping met boze, dreigende stem en houdt de pup in deze positie tot hij niet meer worstelt.
Soms geven we onze puppies de verkeerde boodschap over het bijtgedrag. Soms spelen we spelletjes met ze waarbij we ze “even” toestaan om ons te bijten.
Dit kunt u beter niet doen: u moedigt de pup hiermee aan om u te bijten en hij ziet het onderscheid niet tussen wanneer het wel en niet mag. Dan kan het een gewoonte blijven en later mogelijk voor bijtwonden zorgen.
Om het aanleren van goed gedrag voor uw pup te vergemakkelijken, kunt u hem u beter helemaal nooit laten bijten. Ook al is het spelletje nog zo leuk.
Puppies leren, van hun moeder en door het spelen met hun broertjes en zusjes, heel veel over bijtremming wanneer zij tussen de vijf en acht weken oud zijn. Dit is een goede reden om nooit een pup bij de moeder weg te halen voor deze oud genoeg is.
Tot de leeftijd van twaalf weken leert een pup dingen van zijn moeder die van onschatbare waarde zijn voor zijn verdere leven. Mocht u toch een pup in huis krijgen die jonger is, bijvoorbeeld omdat u een pup uit het asiel heeft gehaald, moet hij al deze belangrijke dingen van u leren.
Meestal hebben zij de technieken van Kendra op een intensievere manier nodig dan puppies die langer bij hun moeder zijn gebleven.
Puppies die niet of nauwelijks getraind worden in bijtremming, hetzij door hun moeder, hetzij door hun eigenaar, ontwikkelen later in hun leven niet zelden gedragsproblemen.
Het aanleren van bijtremming is dus erg belangrijk.
Kendra paste bij twee van haar puppies wat “extra correctie” toe, dit deed ze twee tot drie keer per dag. Ze rolde ze op hun rug, pinde ze vast, en gromde tegen ze als ze zich niet meteen rustig hielden.
Deze twee puppies waren de drukste en meest dominante van het stel. Kendra liet juist deze pups regelmatig zien wie de baas was: Zij! En ze liet ze vaker dan de andere puppies zien welk gedrag gewenst of juist ongewenst was.
Dominante honden hebben nu eenmaal wat meer aandacht en training nodig, om ze te laten inzien dat zij niet de baas zijn.
Zelfs als ze bij hun moeder zijn, gedragen puppies zich net zoals kleine kinderen: ze zijn altijd aan het testen tot hoe ver ze kunnen gaan. Ze hebben “goede” en “slechte” dagen.
Maar met wat geduld, doorzettingsvermogen en met behulp van de technieken van de moederhond, zult u in staat zijn om van u pup een heerlijke, welopgevoede hond te maken.
Bekijk handige honden links:
