Uit ervaring blijkt regelmatig dat een hond moeite kan hebben met het alleen thuis zijn.
Het niet alleen in huis kunnen achterblijven kan blijken uit verschillende gedragingen.
Vocaliseren; blaffen/ janken/ huilen.
Onzindelijkheid; ontlasten (diarree), urineren en zelfs braken.
Vernielzucht; vaak beperkt dit zich niet tot het kluiven aan een stoelpoot.
Depressiviteit; tijdens uw afwezigheid trekt de hond zich terug, eet/ drinkt niet meer en voelt zich letterlijk doodongelukkig.
A. Het niet alleen kunnen zijn of verlatingsangst kan meerdere oorzaken hebben
Niet alleen kunnen zijn
Het niet of foutief aangeleerd zijn alleen thuis te blijven. Van nature is de hond een roedeldier. Het alleen achterblijven in een territorium (uw huis) is geen aangeboren eigenschap.
Als eigenaar van m.n. een jonge hond dient men de hond dit op verantwoorde wijze aan te leren. Vaak wordt dit stukje opvoeding om welke reden dan ook overgeslagen. Het foutief of niet geleerd hebben alleen thuis te zijn is de grootste reden waarom honden hier moeite mee hebben.
Wanneer omstandigheden wijzigen en de hond gedwongen wordt voor langere tijd alleen te zijn kunnen bovenstaande problemen de kop op steken.
Verlatingsangst
Een traumatische ervaring is er de oorzaak van dat uw hond ineens moeite heeft met het alleen thuis blijven. Denk aan vuurwerk door de brievenbus, inbraak, brand.
Tijdens uw afwezigheid kan iets hebben plaatsgevonden waardoor de hond gestrest is geraakt. Door uw afwezigheid werd het onmogelijk het hondengedrag bij te sturen.
Op die manier kan de hond uw vertrek of afwezigheid gaan koppelen aan zijn/ haar onaangename ervaring.
Secundaire Hyperatatchement
Oudere honden die voorheen geen enkel probleem leken te hebben met het alleen achterblijven kunnen op latere leeftijd hier grote moeite mee krijgen.
Reden is dat deze honden zowel fysiek als mentaal achteruit gaan. Zij worden getroffen door fysieke beperkingen; worden dovig, blind of slecht ter been.
Deze beperkingen kunnen de hond onzeker maken waardoor deze meer en meer aan de eigenaar “hangt”. Bij afwezigheid van de eigenaar voelt zo'n hond zich kwetsbaar en depressief.
Daarnaast kunnen ook honden last krijgen van dementie. Het ooit aangeleerde kan geleidelijk vervagen en door de hond niet meer herkend worden als vanzelfsprekend.
B. Wat kunt u hier zelf aan doen of hoe kunt u voorkomen dat uw hond moeite heeft met het alleen zijn?
Aanleren van alleen te zijn
Neem vakantie en investeer uw tijd in het uw pup aanleren alleen te zijn. Geef de pup een vaste, liefst afsluitbare plaats. Denk aan een bench. Voorwaarde is dat de pup geleerd heeft hierin te verblijven en zich veilig te voelen.
Ook wanneer u wel thuis bent is het noodzakelijk de hond hierin regelmatig te laten verblijven. Op die manier leert u het hondje dat het ook goed toeven is zonder continue in uw buurt te zijn.
Tolereer niet dat de hond de gehele dag “op uw hielen” loopt. Stuur de hond regelmatig naar de eigen plek.
Verdwijn eens naar boven en laat de pup beneden. Loop even de tuin in en laat de pup in huis (liefst de bench). Leer de hond dat het “gewoon” is wanneer u niet in dichte nabijheid bent. Oefen dit elke dag, probeer regelmaat te krijgen in het “insluiten”.
Werk langzaam toe naar het moment dat u de hond werkelijk alleen thuis moet laten. Dit betekent dat u minuutsgewijs uw afwezigheid moet uitbouwen. Na een aantal dagen, soms weken, is uw hondje in staat een aantal uren achtereen alleen te blijven.
Overhaast niets en observeer uw hondje. Voorkom stress situaties. Stress doordat de hond te lang achtereen alleen wordt gelaten. Doe in dat geval een stap terug in uw trainingsschema.
Leer uw pup dat het ook goed kan functioneren in uw afwezigheid. Maak de hond zelfverzekerd in het alleen zijn.
Omgaan met verlatingsangst
Een traumatische ervaring opgedaan tijdens uw afwezigheid kan ervoor zorgen dat uw hond niet meer alleen thuis kan zijn.
Vaak is zo'n ervaring niet te achterhalen, behalve bij brand of inbraak natuurlijk. Confronteren met dezelfde situatie en hierin ander gedrag aanleren wordt hierdoor onmogelijk. Om die redenen is het zaak is uw hond opnieuw aan te leren alleen te zijn.
Begin wanneer u niet echt weg hoeft de hond afstand van u te laten nemen. Hoe zielig het ook lijkt na een traumatische ervaring, u kunt niet toestaan dat de hond de hele dag in uw gezelschap vertoeft. Dan leert u namelijk uw hond niet zonder u te kunnen.
Streng, doch rechtvaardig zult u korte metten moeten maken met het steeds achter u aanlopen, op uw voeten liggen enz.
Leer de hond oefeningen voor u te doen op afstand. De “blijf” oefening is hier een goede voor. Rustig aan de afstand vergroten. Gewoon in huis. Van centimeters, naar meters.
Lukt dit goed, dan gebruikt u uw huis. Hond beneden, u naar boven, hond in de gang, u in de kamer, hond in de kamer, u in de keuken. Aan het toch achter u aanlopen verbindt u consequenties.
Houd uw hond nauwkeurig in de gaten en word niet murw door zacht gepiep.
Vaak is het gedrag van geleiders t.o.v. de hond na een traumatische ervaring reden voor de hond zich overmatig te hechten aan zijn/ haar begeleider.
Wanneer u t.o.v. de hond leiding blijft geven, het goede voorbeeld blijft geven en niet teveel in gedrag verandert, wordt het mogelijk de hond snel weer in het goede, oude patroon te krijgen.
Wanneer ook nu het bovengenoemde niet lijkt te werken kan een gedragstherapeut u wellicht verder helpen. Hierdoor kunnen uw vragen of problemen goed begeleid worden.
Naast gedragstherapie kan in dit geval, op voorschrijven van de therapeut of dierenarts, het medicijn Clomicalm® gebruikt worden. Dit middel kan helpen de hond minder angstig te maken zodat de hond beter zal reageren op de therapie.
Omgaan met secundaire hyperattachement
Ook nu is het zaak de oudere hond te leren dat deze prima kan functioneren zonder uw persoon continue om zich heen te hebben. Ondanks de fysieke handicaps moet het voor uw hond zeker nog mogelijk zijn op gezette tijden alleen te blijven.
Probeer bij uzelf na te gaan of uw eigen gedrag t.o.v. de hond is veranderd. Niet ondenkbaar is dat u, nu u de hond als “bejaarde” ziet, de hond anders benadert.
Natuurlijk is het zielig voor de hond dat hij nu bijna niets meer hoort, ziet, of slecht ter been raakt. Logisch dat u uw trouwe kameraad hierom meer in de watten wilt leggen.
Toch kan uw eigen gedrag de hond, zelfs op oudere leeftijd, nog aanleren dat deze afhankelijk van u is. Uw afwezigheid maakt de hond tenslotte nu onzeker of angstig, zodat stress het gevolg kan zijn.
Bij honden die een bepaalde vorm van dementie ontwikkelen kan medicatie een hulpmiddel zijn. Het medicijn Selgian® kan goede invloed hebben op bepaalde afwijkende gedragingen. Het middel Clomicalm® heeft invloed op de angstontwikkeling van uw hond.
Beide producten kunnen alleen effectief zijn als goede gedragsbegeleiding aanwezig is.
Praktische en algemene tips m.b.t. het alleen thuis kunnen zijn van uw hond
Leer uw hond te functioneren zonder in uw directe nabijheid te zijn. Neem regelmatig letterlijk afstand van uw hond. Hiermee voorkomt u overmatige aanhankelijkheid.
Maak van uw aankomst en/ of vertrek geen ceremonie. Daarmee maakt u de situatie voor de hond namelijk bijzonder. Wanneer u zelf ergens opgewonden over doet volgt de hond uw voorbeeld.
Tijdens uw afwezigheid kan stress opgebouwd worden vanwege het verwachte moment dat u terugkomt. Straf de hond niet wanneer u toch iets onaangenaams te wachten staat als u thuis komt.
Net als bovengenoemde zorgt het feit dat u eens weer thuis komt dan voor stress ten tijde van uw afwezigheid. Gevolg; ongewenst gedrag.
Houdt de hond zowel fysiek als mentaal in goede conditie wanneer u wel thuis bent. Doe oefeningen, wandel, speel; zorg ervoor dat de hond het niet erg vindt wanneer u weggaat, omdat het dan voor de hond goed rusten is.
Voorkom dat de hond uitgeput in slaap valt wanneer u wél aanwezig bent. Houdt de volwassen hond gerust wakker voordat u weg moet. Meer reden voor de hond uit te rusten wanneer u weg bent.
C. Feiten of fabels?
Nee, het helpt niet de hond iets te doen te geven wanneer u afwezig bent. Hiermee versterkt u alleen het “doenerige” van de hond tijdens uw afwezigheid. Bovendien verliest de gestresste hond alle interesse in zijn omgeving wanneer het om overmatige aanhankelijkheid gaat.
Nee, het is niet zielig om wanneer u thuis bent regelmatig te doen of u er voor de hond niet bent. Het helpt de hond juist minder moeite te hebben met uw daadwerkelijke afwezigheid.
Nee, de hond “weet niet precies waar het om gaat” wanneer u thuiskomt en uw bankstel is omgebouwd tot konijnenhol, of wanneer er een onwelriekende hoop op u ligt te wachten.
Honden zijn uitstekende observeerders. Geboren uit noodzaak, omdat zij onze taal niet spreken. Wanneer u alleen al uw ogen ten hemel slaat voelen zij al dat uw gedrag voor hen onvoorspelbaar en onheilspellend zal zijn.
Nee, het is niet zielig de hond in een kleine ruimte in te sluiten. Hierdoor maakt u de leefruimte van de hond juist overzichtelijk. Daarnaast wordt het voor de hond onmogelijk zich ongewenst te gedragen wat eventuele strafmaatregelen voorkomt.
Nee, een hond erbij nemen wil niet zeggen dat het probleem over is. Wanneer de hond juist aan ú hecht zal de andere hond hem een “worst” zijn. Sterker nog; de kans dat de 2e hond het gedrag zal overnemen is eerder regel dan uitzondering.
Nee, hulpmiddelen als anti-blafbanden, radio, babyfoons helpen niet op langere termijn. Dit is symptoom behandeling. Beter is het probleem bij de basis aan te pakken.
Nee, er stiekem tussenuit knijpen wanneer de hond bijvoorbeeld slaapt is geen optie. Het maakt de zaak alleen maar erger. Op het moment dat de hond doorkrijgt dat u er niet meer bent bevestigt u diens onoverzichtelijkheid en geeft dit stress.
Ja, ook oudere honden is nog te leren alleen thuis te blijven. Honden zijn sowieso in staat, ongeacht de leeftijd, te veranderen in het gedrag.
Ja, een goede baas-hond verstandhouding is de redding om probleemgedrag te begeleiden.
Ja, cursus doen kan helpen, al is het alleen al om de hond oefeningen aan te leren die u in uw begeleiding kunt gebruiken. (Denk aan het mentaal bezig houden of de blijf oefening).
Ja, ook getraumatiseerde honden kunnen nog op andere ideeën worden gebracht. Absoluut geen makkelijke taak, maar wellicht de moeite van het proberen waard, ondersteund door medicatie heeft dit goede slagingskans.
Ja, ondanks dat de hond een roedeldier is moet u hem het tegennatuurlijke “alleen zijn” gedrag aanleren.