Huidmijten zijn kleine ectoparasieten die niet met het blote oog zichtbaar zijn.
Ze leven op of in de huid. Doordat ze bewegen en gangen graven in de huid veroorzaken ze jeuk en huidbeschadigingen. Hierdoor treden vaak complicaties op zoals zware huidontstekingen.
De mijten planten zich voort door middel van eitjes leggen in én op de huid. Besmetting vindt met name plaats door direct contact, sommige mijten besmetten uw huis zodat elke hond of kat in het huishouden besmet raakt.
Welke klachten veroorzaken ze?
Doordat de mijten op óf in de huid leven veroorzaken ze irritatie bij uw huisdier.
Hierdoor, en door het likken en krabben, wordt de huid: rood, kaal, schilverig en kunnen er puistjes gevormd worden.
Sommige mijten, zoals Cheyletiella, kunnen ook de mens besmetten wat zich uit in lichte jeuk en rode vlekjes op met name de armen.
Hoe wordt de diagnose huidmijt gesteld?
Als Uw huisdier last heeft van jeuk of als er huidklachten zijn dan vindt er meestal een diep huidafkrabsel plaats: met een steriel operatiemesje wordt op 3 verschillende plekken de huid zodanig afgekrabt tot er een schaafwondje ontstaat.
Dit afkrabsel wordt onder de microscoop bekeken.
Als er het vermoeden is dat uw huisdier last heeft van de Cheyletiella mijt dan wordt er een oppervlakkig huidmonster genomen: door middel van plakband, stofzuigermethode of door een druppeltje olie op de huid aan te brengen en vervolgens weer af te krabben wordt de oppervlakte van de huid onder de microscoop bekeken.
Ook al wordt er geen mijt gevonden in het afkrabsel dan kan soms toch de diagnose huidmijt worden gesteld.
Dit gebeurt aan de hand van het klinisch beeld: waar is als eerste de jeuk ontstaan, wat zijn nu de jeuk plekken, hoe ziet de huid eruit, hebben andere huisdieren of mensen ook last van jeuk?
Welke mijten zijn er en hoe worden ze behandeld?
Cheyletiella
Komt voor bij: honden (Ch. Yasguri), konijnen (Ch. Parasitovorax) en katten (Ch. Blakei).
Deze mijt komt voornamelijk bij jonge dieren voor en leeft op de huid. Vaak worden ze al in het nest besmet, soms vindt de besmetting op shows plaats.
Bij ons kan deze mijt rode jeukende vlekjes op onze huid veroorzaken.
Symptomen: voornamelijk op de rug lichte schilvering, jeuk varieerd.
De Cheyletiella mijt wordt d.m.v. een oppervlakkig huidmonster vastgesteld.
Behandeling: aangezien de mijt ook in huis zit moet het huis behandeld worden: met een speciale huisspray alle vloeren behandelen of in elke ruimte een vapona-strip hangen.
Alle dieren in het huishouden moeten 1 maal per week gewassen worden met een speciale shampoo (b.v. Defencare shampoo) voor minimaal 4 weken.
In plaats van wassen kunt u uw huisdieren ook 1 keer per maand met Frontline spray (zie parasieten plaza, vlooienbestrijdingsmiddelen) insprayen voor 2 maanden.
Sarcoptes
Komt voor bij: honden (Sarcoptes scabiei) en wordt zelden op de kat gezien.
Ook wel jonge hondenschurft genoemd. Deze mijt komt met name bij jonge honden voor en leeft in én op de huid. Ze worden meestal al in het nest met deze mijt besmet.
Bij de mens kan de mijt rode vlekjes op armen en buik veroorzaken (zoönose). Sarcoptes wordt vastgesteld d.m.v. een diep huidafkrabsel vastgesteld.
Symptomen: veel jeuk, rode huid en huidontstekingen. De klachten beginnen meestal aan de kop (oren!), poten en de onderkant van de buik.
Behandeling: 1 maal per week een injectie gedurende 3 weken. Eventuele huid-ontstekingen worden met een antibioticumkuur behandeld.
Deze injectie mag niet gegeven worden aan collie's en collie-kruisingen.
Wassen met een speciale shampoo heeft helaas niet altijd het gewenste resultaat.
Er is ook een nieuw middel tegen hondenschurft: stronghold, door een simpel pipetje in de nekvel aan te brengen wordt de mijt gedood.
Demodex
Komt voor bij: honden (Demodex canis), en katten (Demodex cati, zeer zeldzaam)
Deze mijt komt waarschijnlijk op elke honden-/katten huid voor, zonder enig probleem te veroorzaken. Echter, als de afweer voor deze mijt ontbreekt dan veroorzaakt hij zware klachten.
Deze fout in de afweer is een storing van de T-lymfocyten wat resulteert dat het huisdier geen enkele afweer heeft tegen deze mijt. De rest van de afweer werkt prima.
Het vermoeden is dat deze fout erfelijk is. Zodoende moet de fokker gewaarschuwd worden zodat hij niet verder fokt met de teef of reu.
Helaas nemen niet alle fokkers deze waarschuwing ter harte.
Met name bij de Bulldog-achtigen wordt deze mijt helaas vaak vastgesteld. Deze mijt is niet besmettelijk voor de mens. De besmetting met deze mijt vindt meestal al plaats in het nest.
Aangezien deze mijt het gevolg is van een aangeboren afwijking van de afweer is deze mijt niet altijd goed te bestrijden.
De mijt leeft met name in de haarfollikels en wordt d.m.v. een diep huidafkrabsel aangetoond. De mijt kan zich op 2 manieren uiten:
1) de schilverige en (meestal) locale vorm. Deze vorm jeukt meestal niet erg. De klachten beginnen meestal met enkele plekjes aan de poten of de kop.
Bij deze vorm is er een genezingskans van 90%. De resterende 10 % gaat over op:
2) de puistige en meestal gegeneraliseerde vorm. Deze vorm jeukt erg en de hond/kat voelt zich beroert eronder. De klachten beginnen meestal over het hele lichaam.
Deze vorm heeft een slechte prognose. Ondanks behandelingen treedt er vaak slechts tijdelijke verbetering op.
Behandeling: deze bestaat uit scheren (alleen bij langharige honden/ katten).
Vervolgens wassen met een shampoo die de haarfollikels goed schoonmaakt.
Daarna verschillende keren wassen met de mijtdodende shampoo Ectodex (c) totdat de huidafkrabsels negatief zijn.
Bij hardnekkige gevallen kan soms een aanvullende behandeling met de tekenband Preventic nuttig zijn. Ook zogenaamde T-cel stimulerende medicijnen kunnen hulpzaam zijn.
De aanwezige huidontstekingen worden met een speciale antibioticum kuur behandeld.
Notoedres cati
Deze zeldzame mijt is zeer besmettelijke is voor katten en konijnen. Door direct contact kan ook de hond en de mens (zoönose) besmet raken.
Symptomen: Sterke huidschilvering gepaard gaande met veel jeuk. Voornamelijk op kop en poten.
De mijt wordt vastgesteld met behulp van een diep huidafkrabsel.
Behandeling: Alle katten en konijnen moeten behandeld worden. De schilvers moeten weggewassen worden en vervolgens worden alle dieren 2 maal met een injectie behandeld. De behandeling slaat meestal goed aan.