Schijndracht is “net als” dracht maar zonder pups aan het eind van de drachtperiode.
Meestal treedt het op zo'n 9 á 10 weken na de loopsheid. Het komt doordat het lichaam hormonaal van slag is.
Bij de teef wordt na de loopsheid gele lichaampjes (corpus lutea) gevormd in de eierstokken die het hormoon progesteron aanmaken. Dit hormoon zorgt ervoor dat eventuele dracht in stand wordt gehouden.
Na verloop van tijd verdwijnen deze gele lichaampjes. Soms verdwijnen de gele lichaampjes niet snel genoeg. Daardoor blijft het progesteron (het zogenaamde zwangerschapshormoon ) in het bloed en gaat de teef reageren alsof ze drachtig is.
De teef zal dikker worden, de melkklieren zwellen op en ze geven soms zelfs “melk” dat kan bestaan uit echte melk tot helder rood vocht.
Het ‘moederinstinct' komt tot ontwikkeling en ze zal met dekjes en kussens gaan nestelen en piepbeestjes of opgerolde sokken worden als surrogaat puppies behandeld.
Natuurlijk verandert daardoor ook het gedrag, sommige teefjes zijn erg lief voor hun “sokkenkinderen” en minder lief omdat ze die even fanatiek verdedigen als pups van vlees en bloed. Nemen we deze vervanging af dan worden ze vaak vervelend en pieperig.
De verschijnselen verdwijnen naar mate de tijd verstrijkt en tegen de tijd echte pups de deur uit zouden gaan, komt ook de schijndrachtige teef weer tot rust.
Schijndracht wordt over het algemeen door de baas als vervelend ervaren, toch er is al menig moederloos jong groot gebracht met de melk van een schijndrachtige dame.
Want met de melk van een schijndrachtige hond is niets aan de hand. Deze bevat alle voedings- en bouwstoffen die een pup nodig heeft.
Eén van onze honden gaf bij ieder nest wat er in ons huis geboren werd, spontaan melk en kroop -als de echte moeder het toestond- gezellig in de kist om alle voorkomende werkzaamheden te verrichten.
Een daadwerkelijke moeder die wat te lang was weg gebleven liep zelfs het risico dat haar de toegang tot de werpkist werd geweigerd.
Wordt het melkgeven gestimuleerd dan kunnen ze dat een hele tijd volhouden. Wordt nestelen onmogelijk gemaakt, er geen nep puppen voor handen zijn, dan verdwijnt schijndracht na een week of 2 tot 4.
Houdt de schijndracht langer aan en is er sprake van sterke melkstuwing en gedragsproblemen, probeer dan de teef wat meer afleiding te geven. Wandel meer en voer minder.
Veel wandelen zorgt er voor dat de toch al karige energie verbruikt wordt, waardoor er weinig energie overblijft voor de melkproductie.
Bovendien geeft het haar iets te doen en is ze niet voortdurend bezig met haar schijnzwangerschap.
Omdat we schijndracht graag willen voorkomen, werden er vroeger hormoontabletten of -injectie's gegeven. Deze behandeling bleek niet zo effectief te zijn en kon nare bijwerkingen (kankerverwekkend) hebben.
Tegenwoordig is de meest voorkomende behandeling een kuur met metergoline (Contralac(c)).
Dit medicijn remt de werking van Prolactine (hormoon dat verantwoordelijk is voor de melkproductie en gedragsveranderingen).
Bij erg sterke melkgift kan tevens ook een vochtafdrijver (furosemide) gegeven worden.
De reden dat we schijndracht graag willen voorkomen heeft als reden dat tijdens de schijndracht niet alleen de melkklieren opzwellen, maar ook de baarmoeder mee doet.
Als dit een aantal keren gebeurt is er een grote kans op baarmoederontsteking (pyometra). Deze complicatie kan meestal alleen door een spoedoperatie opgelost worden.
Omdat voorkomen beter is dan genezen kan de (veilige) prikpil gegeven worden, hierdoor wordt uw hond niet meer loops en daardoor ook niet meer schijndrachtig.
Castreren heeft hetzelfde effect, maar dit kan alleen gedaan worden als de schijndracht volledig is verdwenen.
Bekijk ook het artikel over het gedrag van de hond na loopsheid.