Herkomst en algemene info
De Anatolische Herdershond wordt ook wel Karabash, of door de Turken Kangal genoemd.Van de Anatolische Herder wordt gezegd dat deze zou afstammen van de oude Indiase honden. De Assyriërs gebruikten ze ongeveer 3000 jaar geleden voor de jacht op groot wild, en in de oorlogen tegen tegenstanders. Uit deze honden zou de Anatolische Herdershond zijn ontstaan zoals deze nu is; een harde hond die bestand is tegen extreme klimaatschommelingen die variëren van +40 graden C in de zomer tot -40 graden C in de winter.
Bekijk handige honden links:
In zijn vaderland wordt de hond gehouden bij schapen, als verdediger tegen roofwild en eventueel menselijke rovers.Markant is in deze dan ook de gedragswisseling die de honden tonen wanneer het donker wordt.Zijn zij overdag behoorlijk tolerant. ‘s-Nachts is dit absoluut niet het geval en moet je als vreemdeling oppassen met deze honden. weinig voedsel genoegen neemt. Maar net als een pijnboom heeft hij lucht en vrijheid nodig om te leven.!
Algemeen voorkomen van de Anatolische Herder
Van grote gestalte en goed op de benen.Krachtig van bouw.Een vreedzame hond die in rust een enigzins leeuwachtig voorkomen heeft. Dit door zijn wijsheid dat tot uiting komt in zijn expressie. De Anatolische Herder is evenwichtig en moedig.Onafhankelijk en zelf stoutmoedig maar nooit agressief.Een goed gesocialiseerde Anatool is over het algemeen zelfs naar vreemde personen die hij tijdens zijn wandelingen tegen komt bijzonder sociaal.
Dit hangt uiteraard mede af met het temperament en karakter van de betreffende hond. Hij voelt zich zeer op zijn gemak binnenshuis bij zijn roedel, het gezin die hem zeer toegenegen zijn en die hij respecteerd.
Hij zal zelfstandig ingrijpen als er gevaar voor hen dreigd en dat noodzakelijk acht.Iets wat per slot al eeuwenlang van hem werd verwacht.
Eigenschappen Anatolische Herder
Rasgroep: Pinchers en Snauzers, Molossers Berg en Sennenhonden F.C.I. Groep ll
Aard:
Onafhankelijk, zelfstandig, actief,wijs, niet agressief.
Intelligentie:
Zeer intelligent, zijn vermogen tot leren is zeer hoog. Wel leert hij op een manier dat bij een berghond past.
Gemiddelde levensduur:
12 tot 15 jaar.
Aanleg:
Herdershond, beschermer van kuddes. Waak en verdedigings hond.
Omgang met kinderen:
Zeer toegenegen voor eigen kinderen, met andere kinderen altijd eerst kennis laten maken, gezien zijn afmeting.
Omgang met andere honden:
Nog al dominant, hij heeft moeite met andere honden die hem vreemd zijn.
Leefruimte:
Huis met tuin noodzakelijk. Heeft veel beweging nodig.
Vachtverzorging:
Wekelijkse borstelbeurt, tijdens de verharings periode dagelijks.
Lichaam van de Anatolische Herder
Hoofd: Krachtig maar in verhouding passend bij het lichaam.Breed ter hoogte van de oren, lichtelijk gerond, met een licht aangeduide stop.Volwassen reuen hebben een veel groter hoofd dan de teven.De snuit is enigzins korter dan de schedel met een recht profiel.De neus is zwart,eveneens als de licht overhangende lippen.
Gebit: De sterke tanden zijn goed en scharend geplaatst.
Oren: Van middelmatige afmeting. Driehoekig,aan de uiteinden lichtelijk afgerond.Ze vallen tegen de wangen maar worden bij aandacht meer omhoog gedragen.
Ogen: Tamelijk klein in verhouding tot de schedel.Donker van kleur.Goed uit elkaar geplaatst.Staan in donkere oogkassen.
Lichaam: De hals is lichtelijk gewelfd, krachtig gespierd, van middelmatige lengte en eerder zwaar.Hij is voorzien van een lichte wam.De ruglijn is tamelijk kort, goed in verhouding tot de lengte van de benen en ter hoogte van de lendenen licht oplopend.De buik is goed opgetrokken.De goede diepe borst reikt tot op de ellebogen.De ribben zijn goed gewelfd.De borstkas is van goede lengte.Schouderhoogte: reuen 74-81 cm, teven 71-79 cm.
Benen: De voorbenen staan goed uit elkaar, zijn recht en van goede lengte, en voorzien van een stevig bot.
De schouders zijn goed gespierd en stevig.De krachtige achterbenen hebben een niet te overvloedige bespiering van achteren bezien.Ze zijn loodrecht geplaatst, met lange dijen en goed gehoekt in de kniën.
Voeten: Stevig.Goed gebogen tenen
Staart: Lang reikt tot op de sprongen.Tamelijk hoog aangezet.In rust wordt hij laag en licht gebogen gedragen,bij aandacht wordt hij hoog gedragen, met de punt in de krul over de rug, speciaal voor de reuen.
Vacht : Tamelijk kort met een zeer dichte ondervacht, zoals een poolhond die heeft.De lengte varieërt in samenhang met het klimaat(langer in de winter).De vacht is langer en dichter in de hals, op de schouders en bij de dijen.
Kleur: Alle kleuren toegestaan.
Bijzonderheden
De Anatolische Herder is slechts één van de vele turkse rassen.Tevens is het het enige turkse ras dat wordt erkend door de FCI.Hij is door de FCI opgenomen onder de naam Coban Kopegi (rasstandaard 331)Deze standaard is overgenomen uit Groot-Britannië waar hij de naam Anatolian Shephard dog kreeg.
Noemen de Britten hem Anatolian Shephard, de turken hem Kangal of Karabash.Tegenwoordig is de naam Anatolische Herdershond officieel in gebruik, ook bij de FCI.Internationaal zal de verwarring over de verschillende kleuren en type dus nog wel blijven bestaan.
Bekijk handige honden links: