De Schotse terrier is van origine één van de oudste terrierrassen in Schotland. Al honderden jaren waren er kortbenige, ruwharige terriers in bepaalde regio’s in Schotland. Tot ongeveer honderd jaar geleden waren sommige delen van Schotland nog zo ontoegankelijk dat er in menig deel nog pure, onvermengde types waren te vinden.
Deze types werden later doelbewust verder
gefokt en verschillen werden duidelijker. Zo ontstonden rassen zoals de huidige Cairn, Westie, Skye en de Aberdeen terrier, welke later als enige de naam van “Schotse Terrier”kreeg.
De terriers werden gehouden voor de vossenjacht, hoewel ze ander wild of prooi niet uit de weg gingen.
Ze moesten actief, moedig en “wildvast”zijn.
Gewenst was een harde, dubbele vacht als bescherming tegen slecht weer en als bescherming tegen beten van zijn jachtprooi.
De huidige Schotse terrier voldoet nog steeds aan de toen gestelde eisen. In sommige landen zoals Tsjechië wordt nog soms met de Schotse terrier gewerkt.
Zijn vacht is nu wat langer gefokt en ziet er wat luxueuzer uit. Zijn karakter is nog steeds moedig, zelfbewust en vastberaden en zoals de meeste teeriers wat eigenzinnig.
Opgroeiend met andere dieren, kinderen en mensen die hem goed behandelen, is hij een goede familiehond. Hij zal niet gauw ruzie maken in een groep.
Hij heeft echter een goed geheugen. Als hij niet goed behandeld wordt of hij door kinderen wordt geplaagd, zal hij dit niet gauw vergeten en dan kan hij wel intolerant worden.
De Schot is in vele kleuren te vinden, behalve wit. Het meest zie je de zwarte Schot, terwijl de gestroomde kleur in vele variaties de originele kleur is. Ook niet te vergeten de tarwekleurige Schot die tegenwoordig weer in populariteit wint. Deze kleur is bij de geboorte witachtig tot zandkleurig en hoort bij de volwassen schot lichtrood tarwekleurig te zijn.
De Schot moet minstens 2x per jaar met de hand geplukt te worden om een goede vacht te houden. Om hem mooi in model te houden is 4x per jaar gewenst.